Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

palati N N

  • 1 Pectuscum Palati

    Pectuscum Pălāti, a part of Rome:

    Pectuscum Palati dicta est ea regio Urbis, quam Romulus obversam posuit eā parte, in quā plurimum erat agri Romani ad mare versus, et qui (l. qua) mollissime adibatur Urbs, etc.,

    Fest. p. 213 Müll. [pectus, qs. breastwork ].

    Lewis & Short latin dictionary > Pectuscum Palati

  • 2 palor

    pālor, ātus ( gen. plur. part. palantūm, Sil. 5, 445), 1, v. dep. ( act. collat. form pālo, āre, Sulp. Sat. 1, 43 Wernsd.; Poët. Lat. Min. 3, p. 90) [cf. Sanscr. pad, go; Gr. pous, podos; Lat. pes], to wander up and down, to wander, wander about; to be dispersed, to straggle (not in Cic. or Cæs.; most freq. in part. pres.; syn.: vagor, erro).
    I.
    Lit.:

    palantes comites quom montes inter opacos Quaerimus et magna dispersos voce ciemus,

    Lucr. 4, 575; cf. id. 5, 973:

    vagi per agros palantur,

    Liv. 5, 44; cf.:

    vagi palantesque per agros,

    id. 21, 61, 2; Sall. J. 18, 2; 44, 5:

    agmen per agros palatur,

    Liv. 27, 47:

    palantes in agris oppressit,

    id. 1, 11:

    palantes extra castra,

    Tac. A. 1, 30:

    boves palati ab suis gregibus,

    Liv. 22, 17, 4:

    palatos aggressus,

    id. 35, 51:

    ex fugā palati,

    id. 8, 24; 3, 5:

    palantes error de tramite pellit,

    Hor. S. 2, 3, 49:

    terga dabant palantia Teucri,

    Verg. A. 12, 738:

    palantia sidera,

    Lucr. 2, 1031; so,

    palantesque polo stellas,

    Verg. A. 9, 21; Plin. 9, 35, 55, § 111:

    palanti amni (Nilo),

    Plin. Pan. 30, 3:

    insectari palantes hostes,

    Just. 15, 3, 11:

    palantia monstra,

    Val. Fl. 4, 506.—
    II.
    Trop.:

    errare atque viam palantes quaerere vitae,

    Lucr. 2, 10:

    palantes homines passim ac rationis egentes,

    Ov. M. 15, 150.

    Lewis & Short latin dictionary > palor

  • 3 dēvexus

        dēvexus adj.    [deveho], inclining, sloping, shelving, steep: lucus a Palati radice in novam viam: mundus in Austros, V.: amnis, V.: haec declivia et devexa, Cs.: arva, O.: Orion, i. e. towards his setting, H.: raeda, on its way down, Iu.— Poet.: fluit devexo pondere cervix, bent under the load, V.—Fig., inclined, prone: aetas a laboribus ad otium.
    * * *
    devexa, devexum ADJ
    sloping, inclining, shelving; steep; prone

    Latin-English dictionary > dēvexus

  • 4 palātium

        palātium ī, n    [Pales], the Palatine hill, on which was the residence of Augustus ; hence, in plur, a palace: Romana, V.: secreta palatia matris, the temple of Cybele, Iu.: magni palatia caeli, the palace of the sky, O.
    * * *

    Latin-English dictionary > palātium

  • 5 palātum

        palātum ī, n, and (rarely) palātus, ī, m     the palate: quae (voluptas) palato percipiatur: boum dare membra palato, O.: udum, V.: obserare palatum, i. e. to be silent, Ct.: caeli, i. e. vault, Enn. ap. C.—Fig., the palate, taste, judgment: dum palato quid sit optimum iudicat.
    * * *
    palate; sense of taste

    Latin-English dictionary > palātum

  • 6 rādīx

        rādīx īcis, f    [2 RAD-], a root: radices palmarum conligebant: Virga radicibus actis surrexit, struck root, O.: arbores ab radicibus subruere, Cs.: radicibus eruta pinus, V.: genus radicis inventum, quod admixtum lacte, etc., Cs.: (herbas) radice revellit, O.: monstratā radice vel herbā (as a medicine), H.— A radish: lactucae, radices, H., O.— The root, lower part, foot, foundation: in radicibus Caucasi natus: sub ipsis radicibus montis, Cs.: a Palati radice.— A point of origin, supporting part, root: linguae, O.: vivum (saxum) radice tenetur, O.—Fig., a root, ground, basis, foundation, origin, source.—Only plur: vera gloria radices agit atque etiam propagatur: virtus altissimis defixa radicibus: Pompeius eo robore vir, iis radicibus, i. e. so firmly established in the State: a radicibus evertere domum, utterly, Ph.: ex iisdem, quibus nos, radicibus natus, i. e. of the same city.
    * * *
    I II
    root; base

    Latin-English dictionary > rādīx

  • 7 antrum

    antrum, i, n., = antron, a cave, cavern, grotto (almost entirely confined to the poets).
    I.
    Lit.:

    succedere antro,

    Verg. E. 5, 19:

    subire antra,

    Ov. M. 1, 121:

    occulere se antro,

    Val. Fl. 8, 315:

    ingens,

    Verg. A. 6, 42:

    gratum,

    Hor. C. 1, 5, 3:

    gelida antra,

    Verg. G. 4, 509:

    silvestria,

    Ov. M. 13, 47:

    Dionaeo sub antro,

    Hor. C. 2, 1, 39:

    vos Caesarem Pierio recreatis antro,

    id. ib. 3, 4, 40:

    quibus antris audiar?

    id. ib. 3, 25, 4:

    harenosum Libyae Jovis antrum,

    Prop. 5, 1, 103:

    effossa antra,

    Mart. 13, 60; Stat. S. 4, 6; Sil. 6, 149 et saep.—In prose mostly in eccl. Lat., Vulg. Gen. 23, 20; ib. Jud. 6, 2; ib. 1 Reg. 13, 6; ib. Job, 37, 8;

    38, 40: per antra et cavas rupes,

    Suet. Tib. 43.—
    II.
    Fig., of the hollow of a tree:

    ekesae arboris antrum,

    Verg. G. 4, 44.—Of a sedan:

    clausum antrum,

    Juv. 4, 21.—Later, of any cavity:

    narium,

    Sid. Ep. 1, 2:

    palati,

    id. ib. 9, 13:

    pectoris,

    Prud. Psych. 6, 774.

    Lewis & Short latin dictionary > antrum

  • 8 caulae

    caulae or caullae, ārum, f. [apparently contr. from cavile, Varr. L. L. 5, § 20, p. 8 Bip., from cavus; cf. Paul. ex Fest. p. 46].
    I.
    In gen., an opening, hole, passage (so most freq. in Lucr.), Lucr. 2, 951; 3, 707:

    per caulas corporis,

    id. 3, 255; 3, 702; 6, 839:

    per caulas palati,

    id. 4, 620; 4, 660:

    per caulas aetheris,

    id. 6, 492: intra caulas (aedis Saturni), Lex Corn. XX Quaest. 2, 41; cf.:

    caulae (Jani) pace clauduntur,

    Macr. S. 1, 9; v. Lucr. 2, p. 374 sq. Lachm. —Hence,
    II.
    Esp.
    A.
    A sheepfold or cote, Verg. A. 9, 60 Serv.—
    * B.
    An enclosure, Inscr. Murat. 191, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > caulae

  • 9 caullae

    caulae or caullae, ārum, f. [apparently contr. from cavile, Varr. L. L. 5, § 20, p. 8 Bip., from cavus; cf. Paul. ex Fest. p. 46].
    I.
    In gen., an opening, hole, passage (so most freq. in Lucr.), Lucr. 2, 951; 3, 707:

    per caulas corporis,

    id. 3, 255; 3, 702; 6, 839:

    per caulas palati,

    id. 4, 620; 4, 660:

    per caulas aetheris,

    id. 6, 492: intra caulas (aedis Saturni), Lex Corn. XX Quaest. 2, 41; cf.:

    caulae (Jani) pace clauduntur,

    Macr. S. 1, 9; v. Lucr. 2, p. 374 sq. Lachm. —Hence,
    II.
    Esp.
    A.
    A sheepfold or cote, Verg. A. 9, 60 Serv.—
    * B.
    An enclosure, Inscr. Murat. 191, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > caullae

  • 10 Dido

    1.
    dī-do (also written disdo; v. the foll.), didĭdi, didĭtum, 3, v. a., to give out, spread abroad, disseminate, distribute (anteclass. and poet.; esp. in Lucr.; once in Tac.).
    I.
    Lit.: numquam ego argentum... disdidi, Cato ap. Fronto Ep. ad Anton. 1, 2, p. 150:

    in venas cibum,

    Lucr. 2, 1136; 4, 956; 6, 947; cf. id. 3, 703; 4, 633:

    omne per caules palati,

    id. 4, 623; cf. id. 3, 246; 5, 269; 6, 1166.— Absol.: dide, disice, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37 (Com. Frag. v. 239 Rib.).—
    II.
    Trop.:

    dum munia didit (sc. servis),

    Hor. S. 2, 2, 67:

    per magnas didita gentes Solatia vitae,

    Lucr. 5, 20; cf.:

    rumor per agmina Trojana,

    Verg. A. 7, 144:

    tua terris didita fama,

    id. ib. 8, 132; cf.:

    fama in populos,

    Sil. 1, 186:

    fama per provincias,

    Tac. A. 11, 1.
    2.
    Dīdō, ūs and ōnis, f., Didô, the celebrated foundress of Carthage, daughter of the Tyrian king Belus, wife of Sichaeus, and sister of Pygmalion; called also Elisa or Elissa.—Nom. Dido, Verg. A. 1, 299; 340; 360 et saep.; Ov. Am. 2, 18, 25; id. F. 3, 545; 640.— Gen. Dīdōnis, Just. 11, 10, 13; Aug. Conf. 1, 13; Macr. Sat. 4, 3, 6 al.: Dīdūs, Cornutus ap. Charis. p. 102 P.— Dat. Dīdō, Macr. Sat. 5, 2, 14 (dub. al. Didoni):

    Dīdōni,

    Tert. Anim. 33.— Acc. Dīdō, Verg. A. 4, 383; Ov. H. 7, 7; 133 (in both passages several MSS. read Didon); Vell. 1, 6, 2:

    Didonem,

    Treb. Pol. Trig. Tyr. 27, 1; August. Conf. 1, 13: Dīdūn, Atteius ap. Charis. l. l.— Abl. Dīdōne, Enn. ap. Prisc. p. 685 P.; Serv. Verg. A. 1, 223 (cf. Neue Formenl. 1, 352).

    Lewis & Short latin dictionary > Dido

  • 11 dido

    1.
    dī-do (also written disdo; v. the foll.), didĭdi, didĭtum, 3, v. a., to give out, spread abroad, disseminate, distribute (anteclass. and poet.; esp. in Lucr.; once in Tac.).
    I.
    Lit.: numquam ego argentum... disdidi, Cato ap. Fronto Ep. ad Anton. 1, 2, p. 150:

    in venas cibum,

    Lucr. 2, 1136; 4, 956; 6, 947; cf. id. 3, 703; 4, 633:

    omne per caules palati,

    id. 4, 623; cf. id. 3, 246; 5, 269; 6, 1166.— Absol.: dide, disice, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37 (Com. Frag. v. 239 Rib.).—
    II.
    Trop.:

    dum munia didit (sc. servis),

    Hor. S. 2, 2, 67:

    per magnas didita gentes Solatia vitae,

    Lucr. 5, 20; cf.:

    rumor per agmina Trojana,

    Verg. A. 7, 144:

    tua terris didita fama,

    id. ib. 8, 132; cf.:

    fama in populos,

    Sil. 1, 186:

    fama per provincias,

    Tac. A. 11, 1.
    2.
    Dīdō, ūs and ōnis, f., Didô, the celebrated foundress of Carthage, daughter of the Tyrian king Belus, wife of Sichaeus, and sister of Pygmalion; called also Elisa or Elissa.—Nom. Dido, Verg. A. 1, 299; 340; 360 et saep.; Ov. Am. 2, 18, 25; id. F. 3, 545; 640.— Gen. Dīdōnis, Just. 11, 10, 13; Aug. Conf. 1, 13; Macr. Sat. 4, 3, 6 al.: Dīdūs, Cornutus ap. Charis. p. 102 P.— Dat. Dīdō, Macr. Sat. 5, 2, 14 (dub. al. Didoni):

    Dīdōni,

    Tert. Anim. 33.— Acc. Dīdō, Verg. A. 4, 383; Ov. H. 7, 7; 133 (in both passages several MSS. read Didon); Vell. 1, 6, 2:

    Didonem,

    Treb. Pol. Trig. Tyr. 27, 1; August. Conf. 1, 13: Dīdūn, Atteius ap. Charis. l. l.— Abl. Dīdōne, Enn. ap. Prisc. p. 685 P.; Serv. Verg. A. 1, 223 (cf. Neue Formenl. 1, 352).

    Lewis & Short latin dictionary > dido

  • 12 disdo

    1.
    dī-do (also written disdo; v. the foll.), didĭdi, didĭtum, 3, v. a., to give out, spread abroad, disseminate, distribute (anteclass. and poet.; esp. in Lucr.; once in Tac.).
    I.
    Lit.: numquam ego argentum... disdidi, Cato ap. Fronto Ep. ad Anton. 1, 2, p. 150:

    in venas cibum,

    Lucr. 2, 1136; 4, 956; 6, 947; cf. id. 3, 703; 4, 633:

    omne per caules palati,

    id. 4, 623; cf. id. 3, 246; 5, 269; 6, 1166.— Absol.: dide, disice, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37 (Com. Frag. v. 239 Rib.).—
    II.
    Trop.:

    dum munia didit (sc. servis),

    Hor. S. 2, 2, 67:

    per magnas didita gentes Solatia vitae,

    Lucr. 5, 20; cf.:

    rumor per agmina Trojana,

    Verg. A. 7, 144:

    tua terris didita fama,

    id. ib. 8, 132; cf.:

    fama in populos,

    Sil. 1, 186:

    fama per provincias,

    Tac. A. 11, 1.
    2.
    Dīdō, ūs and ōnis, f., Didô, the celebrated foundress of Carthage, daughter of the Tyrian king Belus, wife of Sichaeus, and sister of Pygmalion; called also Elisa or Elissa.—Nom. Dido, Verg. A. 1, 299; 340; 360 et saep.; Ov. Am. 2, 18, 25; id. F. 3, 545; 640.— Gen. Dīdōnis, Just. 11, 10, 13; Aug. Conf. 1, 13; Macr. Sat. 4, 3, 6 al.: Dīdūs, Cornutus ap. Charis. p. 102 P.— Dat. Dīdō, Macr. Sat. 5, 2, 14 (dub. al. Didoni):

    Dīdōni,

    Tert. Anim. 33.— Acc. Dīdō, Verg. A. 4, 383; Ov. H. 7, 7; 133 (in both passages several MSS. read Didon); Vell. 1, 6, 2:

    Didonem,

    Treb. Pol. Trig. Tyr. 27, 1; August. Conf. 1, 13: Dīdūn, Atteius ap. Charis. l. l.— Abl. Dīdōne, Enn. ap. Prisc. p. 685 P.; Serv. Verg. A. 1, 223 (cf. Neue Formenl. 1, 352).

    Lewis & Short latin dictionary > disdo

  • 13 nemorosus

    nĕmŏrōsus, a, um, adj. [nemus], full of woods, woody ( poet. and in post-Aug. prose):

    Zacynthos,

    Verg. A. 3, 270 (cf. hulêessa Zakunthos, Hom. Il. 9, 24):

    canes nemorosis montibus errant,

    Ov. A. A. 3, 427; Plin. Ep. 8, 8, 2:

    juga,

    Juv. 3, 191:

    convallis,

    Plin. 4, 8, 15, § 30:

    hospitium,

    id. 35, 11, 38, § 121.—
    II.
    Transf., full of foliage, bushy, shady:

    cupressus nemorosā vertice,

    Plin. 12, 1, 5, § 9:

    silvae,

    Ov. M. 10, 687:

    nemorosi saxa Palati,

    id. F. 4, 815:

    bracchia,

    Sil. 13, 595:

    frondibus nemorosus,

    Vulg. Ezek. 31, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > nemorosus

  • 14 semermus

    sēmĭ-ermis ( sēmerm-, v. Liv. 27, 1, 15 Drak.; cf. semesus), e (in Liv.), and sēmĭ-ermus ( sēmerm-), a, um (in Tac.), adj. [arma], half-armed, badly or indifferently armed:

    mille semermes per agros palati sunt,

    Liv. 39, 31:

    multitudo,

    id. 22, 50; 23, 5:

    exercitus,

    id. 25, 19; 27, 1 fin.:

    cum sex milibus semiermium,

    id. 28, 16; 30, 28; 31, 41;

    40, 58: hosti et paucos ac semermos cogitanti,

    Tac. A. 1, 68; 3, 39 and 45.

    Lewis & Short latin dictionary > semermus

  • 15 semiermis

    sēmĭ-ermis ( sēmerm-, v. Liv. 27, 1, 15 Drak.; cf. semesus), e (in Liv.), and sēmĭ-ermus ( sēmerm-), a, um (in Tac.), adj. [arma], half-armed, badly or indifferently armed:

    mille semermes per agros palati sunt,

    Liv. 39, 31:

    multitudo,

    id. 22, 50; 23, 5:

    exercitus,

    id. 25, 19; 27, 1 fin.:

    cum sex milibus semiermium,

    id. 28, 16; 30, 28; 31, 41;

    40, 58: hosti et paucos ac semermos cogitanti,

    Tac. A. 1, 68; 3, 39 and 45.

    Lewis & Short latin dictionary > semiermis

  • 16 semiermus

    sēmĭ-ermis ( sēmerm-, v. Liv. 27, 1, 15 Drak.; cf. semesus), e (in Liv.), and sēmĭ-ermus ( sēmerm-), a, um (in Tac.), adj. [arma], half-armed, badly or indifferently armed:

    mille semermes per agros palati sunt,

    Liv. 39, 31:

    multitudo,

    id. 22, 50; 23, 5:

    exercitus,

    id. 25, 19; 27, 1 fin.:

    cum sex milibus semiermium,

    id. 28, 16; 30, 28; 31, 41;

    40, 58: hosti et paucos ac semermos cogitanti,

    Tac. A. 1, 68; 3, 39 and 45.

    Lewis & Short latin dictionary > semiermus

  • 17 tabularis

    tăbŭlāris, e, adj. [tabula], of or relating to boards of wood or plates of metal.
    I.
    Adj. (post-Aug. and very rare):

    aeris temperatura statuaria eademque tabularia,

    Plin. 34, 9, 20, § 97:

    clavus,

    Petr. 75. —
    II.
    Substt. *
    A.
    tăbŭlārĭa, ĭum, n., plates, Sen. Ira, 3, 19, 1. —
    * B.
    Tabulare palati, the roof of the mouth, Veg. Vet. 2, 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > tabularis

См. также в других словарях:

  • palati — see TENSOR PALATI …   Medical dictionary

  • Palati House — (Като Дрис,Кипр) Категория отеля: Адрес: Kato Drys, 7714 Като Дрис, Кипр …   Каталог отелей

  • palatí — pa|la|tí Mot Agut Adjectiu variable …   Diccionari Català-Català

  • musculi palati — see musculi palati mollis et faucium …   Medical dictionary

  • musculi palati mollis et faucium — [TA] muscles of soft palate and fauces: the intrinsic and extrinsic muscles that act upon the soft palate (musculi palati) and the adjacent pharyngeal wall …   Medical dictionary

  • Articulationes maxillae et palati — viršutinio žando ir gomurikaulio sąnariai statusas T sritis jungtys atitikmenys: lot. Articulationes maxillae et palati ryšiai: platesnis terminas – jungtys siauresnis terminas – akiduobės plėvė siauresnis terminas – kvadratinis skruostikaulio… …   Paukščių anatomijos terminai

  • Concavitas palati — gomurio įgauba statusas T sritis kaulai atitikmenys: lot. Concavitas palati ryšiai: platesnis terminas – kaulinis gomurys …   Paukščių anatomijos terminai

  • Corpus cavernosum palati — gomurio akytkūnis statusas T sritis virškinimo aparatas atitikmenys: lot. Corpus cavernosum palati ryšiai: platesnis terminas – gomurio vagelės …   Paukščių anatomijos terminai

  • Ossa maxillae et palati — viršutinio žando ir gomurio kaulai statusas T sritis kaulai atitikmenys: lot. Ossa maxillae et palati ryšiai: platesnis terminas – kaulai siauresnis terminas – gomurikaulis siauresnis terminas – kvadratinis kaulas siauresnis terminas –… …   Paukščių anatomijos terminai

  • Musculi palati — gomurio raumenys statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija apibrėžtis (galvinės šaknẽlės) atitikmenys: lot. Musculi palati ryšiai: platesnis terminas – priedinio nervo raumenys …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Musculi palati et faucium — gomurio ir žiočių raumenys statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Musculi palati et faucium ryšiai: platesnis terminas – ryklė siauresnis terminas – gomurinis raumuo siauresnis terminas – gomurinis ryklės raumuo… …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»